Frankenstein

Zeki ama egoist bilim insanı Dr. Victor Frankenstein, fırtınalı bir gecede korkunç bir deneyle ölü dokuyu canlandırır. Ortaya çıkan yaratık beklediği gibi değildir; güçlüdür ama yalnızdır, konuşmayı ve dünyayı bilmiyordur. Victor korkuya kapılır, onu terk eder. Yaratık dışlandıkça öfkelenir, kabul görme arzusu intikama dönüşür. Kasaba tedirgin, bilim insanı pişman, peşine düşen herkes kararsızdır. Hikaye laboratuvardan dağlara uzanan bir kovalamacaya dönüşür; suçluluk, merhamet ve sınır tanımaz hırs bir arada kaynar. Bu film klasik gotik anlatının özünü taşır. Bilim ile etik arasındaki çizgiyi sorar, Tanrı rolüne özenmenin bedelini gösterir. Atmosfer yoğun; yağmur, taş duvarlar ve solgun ışıklar gerilimi besler. Seyirci olarak bir yandan Victor’a kızar, bir yandan yaratığa acırsın. Müzik ve tempo ağır ağır yükselir; korku ile hüzün yan yana yürür. Kısa ama etkili bir trajedi, karanlık bir masal tadında. Hem vicdana hem akla dokunuyor.